Hot Spot

Wie denkt dat dit iets aangenaams is, heeft het aardig mis. Ik heb weeral eens een hot spot. Voor diegenen onder u die dit niet kennen: dit is een huidaandoening, het lijkt een beetje op eczeem. Het is een rode plek die heel erg jeukt, en waar ik heel veel aan lik. Ik voel me dan ook meestal wat lusteloos en laat al snel mijn eetbak eens onaangeroerd staan.
Eergisteren mocht ik dan ook naar de dierenarts. In tegenstelling tot wat de meesten zullen denken, is dit voor mij geen straf. Ik zie wel eens collega-viervoeters in de wachtzaal die bibberend wachten op hun beurt om binnen te gaan. Maar ik ben altijd dolenthousiast. Mijn bazinnetje heeft haar uiterste best moeten doen om mij te doen gehoorzamen (ze mag er ook wel eens voor werken he). Eens binnen bij de dierenarts, klim ik altijd zo snel ik kan op de tafel. Ik vind het daar lekker warm, onder die grote lamp. Bovendien krijg ik ook altijd koekjes. Dus ik ben een echte fan van de dierenarts :-).
Na grondig onderzoek van de plek bleek dat er toch heel wat ontstekingscellen in te zien waren, dus kreeg ik een spuitje (en dus ook een koekje) en vanaf maandag moet ik pilletjes nemen. De jeuk is nu al veel beter, de plek is aan het opdrogen, ik heb terug meer energie, en sinds gisteren eet ik ook weer goed.
Als ik het goed gehoord heb mag ik donderdag al terug bij de dierenarts. Ik hoorde iets zeggen over een "kleine ingreep". Benieuwd wat het inhoudt, maar ik hou jullie op de hoogte.

tot binnenkort,

Kamiel

Wat een hond lijden kan...

Ik lig rustig te slapen, ben mij van geen kwaad bewust. Komt die tweevoeter van 18 maand die hier in huis rondloopt gewoon over mij wandelen. Eerst met één voetje, dan met twee. 10 kg boven op mij, en ik, ik kijk gewoon eens eventjes op en slaap dan verder. Ik ben braaf, maar dat klein spook dat hier in huis rondloopt, daar hebben ze nog werk aan...

De eerste trainingen

Op 16 juni ging ik de eerste keer mee naar een training. Samen met mijn bazinnetje en de andere hondjes en baasjes naar het centrum van Gent. Ik had wel wat tijd nodig om mij aan te passen aan deze drukke omgeving, maar al bij al heb ik mij redelijk goed gedragen (al zou het wel beter kunnen). Ondanks de vele uitdagingen ben ik er in geslaagd om dicht bij mijn bazinnetje te lopen. Geduld heb ik nog tekort, maar je kan niet alles van de eerste dag onder de knie hebben he.

Na de training volgt er zoals de traditie het wil een aftertraining (zie foto). Even uitblazen voor zowel hondjes als baasjes bij een verfrissend drankje (een glas voor de baasjes, een bakje water voor de hondjes).

Op 7 juli hadden we training op de vrijdagsmarkt te Gent. Deze keer was het menens, mijn vuurdoop had ik de vorige keer gehad, dus er werd van mij verwacht dat ik zou luisteren. We hadden een moeilijke start, maar mijn bazinnetje hield vol en uiteindelijk had ik er toch plezier in om de opdrachten uit te voeren. We hebben vooral geoefend op het wandelen en op het aandachtig zijn (ik geef het toe, al die verleidingen rondom mij zijn moeilijk te weerstaan).

De trainer besloot om ons aan een echte test te onderwerpen. Op 21 juli gingen we allemaal samen naar de Gentse Feesten. Er was heel veel volk, en toch heb ik mij voorbeeldig gedragen. Ik heb al iets meer geduld en heb de bevelen opgevolgd zoals het hoort. Iedereen was trots op mij. Door al dat volk werd ik ook geregeld gestreeld door onbekenden, en heeft mijn bazinnetje geregeld moeten uitleg geven over mijn toekomstige taak. Het viel de anderen ook op dat ik beter luister en dat ik dus echt vooruitgang boek.
En de dag nadien... hebben we allemaal een dag welverdiende rust genomen. Knus opgerold in mijn mand heb ik de ganse dag geslapen om de gebeurtenissen van de vorige dag te verwerken.

Ikke, toen ik nog piepjong was

6 maand oud, net uit het asiel


Wegens de wonde aan mijn poot was wandelen
strikt verboden. De oplossing: de Kamielmobiel

Dicht bij mijn goede vriend Theo

Mijn opleiding

Zoals reeds gezegd is het de bedoeling mij op te leiden om als hond mee te gaan naar de palliatieve eenheid in het ziekenhuis waar mijn bazinnetje werkt. Deze opleiding is een taak van lange duur, en we zullen pas na verloop van tijd zien of dit al dan niet zal lukken. Mijn taken op de eenheid zijn op zich niet zo moeilijk, want ik mag daar doen waar ik goed in ben: slapen, mij laten strelen, en gewoon aanwezig zijn... . Het is de bedoeling dat mijn komst voor een nog huiselijkere sfeer zorgt, dat ik de patiënten en bezoekers wat afleiding bezorg, dat ik troost breng, ... . Maar natuurlijk moet ik mij daar aan een aantal regels houden en net daarom is de training die ik krijg zo belangrijk. Er zal mij onder andere geleerd worden dat ik niet altijd op elke kamer mag binnengaan, dat ik soms gewoon stilletjes ergens moet blijven liggen, en dat ik ten alle tijde moet luisteren naar de bevelen die mij gegeven worden.
De opleiding die ik nu volg bestaat uit verschillende onderdelen:
Ten eerste moet ik samen met mijn bazinnetje thuis elke dag een 10-tal minuten oefenen. We maken dan samen een wandeling, en ze laat mij wat bevelen opvolgen (bv. zitten, liggen, staan...).
Ten tweede moet ik natuurlijk thuis ook echt goed luisteren en doorheen de dag moet ik dan ook af en toe opdrachten uitvoeren. Zo mag ik niet meer in de keuken komen als mijn baasjes aan het eten zijn. Om mij te leren veel geduld te hebben (ik geef het toe, op dit moment ontbreekt het mij daaraan nog een beetje) moet ik ook vaak gewoon bij mijn bazinnetje blijven liggen als ze bv. de afwas doet.
En ten derde hebben we om de twee weken een training samen met andere honden van de vzw Hart Tegen Hart. De andere honden zijn meestal assistentiehonden (voor begeleiding van rolstoelpatiënten) die nog in opleiding zijn of die reeds afgewerkt zijn. We trainen steeds op een andere plaats en het is dan ook elke keer een uitdaging om mij niet te laten afleiden door alles rondom mij. Maar ik doe mijn best, en beetje bij beetje maak ik vooruitgang.
Het zal nog een hele tijd duren vooraleer ik klaar ben, maar ik kijk er al echt naar uit om mijn taak te kunnen starten.

Hier ben ik dan

Welkom allemaal. Nu is hier nog niet veel te zien, maar daar komt verandering in! Vanaf nu zal je hier regelmatig een verslag vinden van mijn bezigheden (de ene dag al wat actiever dan de andere).
Vandaag is het een uiterst passieve dag. Aangezien het regent kies ik er voor om de dag in mijn mand door te brengen. Alleen bij uiterste nood zet ik een poot buiten.
Deze week nog zal je hier in het kort mijn levensverhaal kunnen terugvinden en zal je op de hoogte gebracht worden van wat mijn toch wel bijzondere toekomstige taak zal inhouden.

Tot schrijfs

Kamiel