Eindelijk is het zover. Na een tweetal weken elke dag te horen "Op eis, hoea" vertrekken we nu ook echt op reis. Hoera, ook voor mij, want ik mag mee. 14 uur in de auto zitten, maar het zal de moeite waard zijn, want we gaan naar "Puts". Voor wie de taal van kleine tweevoeter niet kent: "Puts" = "Provence". Tis maar dat je het weet :-)
Dus beste twee- en viervoeters: even geen berichten van mij. U zal het een 10-tal dagen zonder uw trouwe viervoeter moeten stellen, maar niet getreurd. Nadien zal ik natuurlijk uitvoerig rapporteren over wat we daar allemaal hebben beleefd, met het nodige beeldmateriaal natuurlijk.
Au revoir beste lezers, ik breng voor jullie allemaal een beetje zon en lavendel mee...
zaterdag 7 juni 2008
vrijdag 30 mei 2008
Vergeef mij...
... ik post dit bericht met een week vertraging, maar een hond heeft nu eenmaal ook zo van die dagen dat er tijd tekort is.
Vorige week zaterdag gingen we dus naar Nieuwpoort. Bedoeling was dit met de trein te doen, maar een blik op de reistijd (2,5 uur met tram inbegrepen) deed ons (= de tweevoeters) beslissen om de auto te nemen. Een vlotte tocht, een gratis parkeerplaats dicht bij de dijk, en vooral, geen regen.
Na een picknick op het strand: ja mensen, voor de tweevoeters en NIET voor mij, kan u dat geloven..., afspraak met een heleboel twee- en viervoeters van hart tegen hart. Een aantal oude bekenden, en ook een aantal nieuwe gezichten. Natuurlijk weer veel nieuwsgierige kijkers, slalommende kinderen op fietsen en andere karretjes, loslopende honden (want onze aandacht durft ook wel eens afdwalen, ook wij zijn niet onfeilbaar) en daardoor nog meer loslopende honden (als er eentje mag gaan lopen, dan mag de ander dat toch zeker ook wel he), ... .
Na de training nog even gestopt in Middelkerke. Minder wind merkwaardig genoeg en daardoor ook aangenamer van temperatuur, dus nog even het strand op. Zeewater smaakt zout, voor het geval u ooit zou overwegen het te drinken, en om een of andere duistere reden vinden tweevoeters het leuk om in dat zoute water te gaan pootjebaden, en vooral: mij er in mee te sleuren. Bewondering is op zijn plaats beste mensen, want tot voor kort kreeg je mij niet in de buurt van zeewater (die golven zijn zo onvoorspelbaar) maar zaterdag ben ik er in geslaagd om te blijven staan, en ik geef het toe, het is nog helemaal zo erg niet...
Na een avondmaal (weerom enkel voor de tweevoeters natuurlijk...) terug naar huis... EN DAT WERD MEER DAN TIJD, want ik moest zo dringend... en ik ga niet graag op andermans toilet :-)
Vorige week zaterdag gingen we dus naar Nieuwpoort. Bedoeling was dit met de trein te doen, maar een blik op de reistijd (2,5 uur met tram inbegrepen) deed ons (= de tweevoeters) beslissen om de auto te nemen. Een vlotte tocht, een gratis parkeerplaats dicht bij de dijk, en vooral, geen regen.
Na een picknick op het strand: ja mensen, voor de tweevoeters en NIET voor mij, kan u dat geloven..., afspraak met een heleboel twee- en viervoeters van hart tegen hart. Een aantal oude bekenden, en ook een aantal nieuwe gezichten. Natuurlijk weer veel nieuwsgierige kijkers, slalommende kinderen op fietsen en andere karretjes, loslopende honden (want onze aandacht durft ook wel eens afdwalen, ook wij zijn niet onfeilbaar) en daardoor nog meer loslopende honden (als er eentje mag gaan lopen, dan mag de ander dat toch zeker ook wel he), ... .
Na de training nog even gestopt in Middelkerke. Minder wind merkwaardig genoeg en daardoor ook aangenamer van temperatuur, dus nog even het strand op. Zeewater smaakt zout, voor het geval u ooit zou overwegen het te drinken, en om een of andere duistere reden vinden tweevoeters het leuk om in dat zoute water te gaan pootjebaden, en vooral: mij er in mee te sleuren. Bewondering is op zijn plaats beste mensen, want tot voor kort kreeg je mij niet in de buurt van zeewater (die golven zijn zo onvoorspelbaar) maar zaterdag ben ik er in geslaagd om te blijven staan, en ik geef het toe, het is nog helemaal zo erg niet...
Na een avondmaal (weerom enkel voor de tweevoeters natuurlijk...) terug naar huis... EN DAT WERD MEER DAN TIJD, want ik moest zo dringend... en ik ga niet graag op andermans toilet :-)
dinsdag 20 mei 2008
In blijde verwachting...
... van een trip naar de zee. Zaterdag, nog een paar nachten slapen. Training van Hart tegen Hart en wij maken er gewoon een daguitstap van. Fotomateriaal zal natuurlijk volgen, samen met een uitgebreid verslag. Wil iedereen nu samen massaal vragen om zon? Ik en mijn viervoetervrienden zullen u dankbaar zijn.
woensdag 14 mei 2008
Over pipi en kaka
Excuseer mij mijn woordgebruik, maar ik moet het ook ganse dagen aanhoren. Kleine man leert op het potje gaan. En dat wordt niet in alle discretie aangepakt. Nee, het potje staat altijd ergens in de weg, en ik hoor hier continu de woorden "pipi" en "kaka". Mij leren ze heel beschaafd een "besoin" te doen, liefst ergens afgezonderd, niet zomaar waar iedereen bijstaat. Maar hij mag gewoon midden in de huiskamer zich zetten en "pipi" schreeuwen. Alsof de buren het ook moeten horen.
En beste lezers, het feest breekt hier pas echt los als hij er ook in slaagt om echt een paar druppels te lossen: handgeklap, bravo-geroep, en twee snoepjes als beloning. Beste viervoeters, laat mij u vragen: wordt u ooit op deze manier beloond voor het legen van uw blaas ??? Ik dacht het niet he, nee, bij ons is het normaal, logisch dat we dit doen op de aangeduide plaats, op commando, liefst niet tegen de planten, niet op het gras en als het kan ook niet net voor de deur. Vuilbakken zijn ook taboe, een boom kan misschien nog net.
Beste tweevoeters: wij vragen uw begrip, wij eten ook graag snoep, wij worden ook graag beloond. Dus als we morgen ons ochtendplasje netjes buiten doen op een plaats die door u is goedgekeurd mogen wij dan ook voor één keer wat uitbundigheid verwachten? En een snoepje, alsjeblieft?
En beste lezers, het feest breekt hier pas echt los als hij er ook in slaagt om echt een paar druppels te lossen: handgeklap, bravo-geroep, en twee snoepjes als beloning. Beste viervoeters, laat mij u vragen: wordt u ooit op deze manier beloond voor het legen van uw blaas ??? Ik dacht het niet he, nee, bij ons is het normaal, logisch dat we dit doen op de aangeduide plaats, op commando, liefst niet tegen de planten, niet op het gras en als het kan ook niet net voor de deur. Vuilbakken zijn ook taboe, een boom kan misschien nog net.
Beste tweevoeters: wij vragen uw begrip, wij eten ook graag snoep, wij worden ook graag beloond. Dus als we morgen ons ochtendplasje netjes buiten doen op een plaats die door u is goedgekeurd mogen wij dan ook voor één keer wat uitbundigheid verwachten? En een snoepje, alsjeblieft?
Training
Beste lezers,
een lang weekend, en daar hebben we van geprofiteerd.
Bazinnetje en ik zijn gaan trainen samen met Hart tegen Hart. Uitgerekend in de hitte van zaterdag beslist mevrouw dat ik toch wel terug wat les kan gebruiken. Maar ik ben nu wel blij dat we gegaan zijn. Want toegegeven, ik heb de neiging om nogal lui te zijn, en zo af en toe eens moeten bewegen komt mijn lijn alleen maar ten goede.
Bovendien is het toch de bedoeling om mij wat meer gemanierd te krijgen (pfff, alsof ik dat nu nog niet ben). Ze geven het hier niet op, misschien dat ik ooit wel nog eens ergens de mensheid kan dienen en dat willen ze dat ik er klaar voor ben. Dat is de officiële uitleg. Maar laat mij u zeggen dat bazinnetje stiekem ook wel geniet van de trainingen, van het contact met de andere baasjes en honden en vooral van het gezellig samenzijn achteraf.
En mensen: voor wie hier ook wel iets in ziet: kijk eens op de site van Hart tegen Hart, want ze zijn, als ik goed geïnformeerd ben, nog op zoek naar gastgezinnen.
Een foto van mij, samen met mijn goede vriend Eliot. We zijn deels samen opgegroeid. Eliot werkt nu als hulphond en ik wil hem via deze weg toch even feliciteren want hij doet dit schitterend !
Noot van het bazinnetje: poseren voor een foto moeten ze nog leren, we doen een volgende keer een nieuwe poging. Als de ene goed zat stak de ander zich wel weer weg. Dit is het beste wat er van te maken viel, maar ja, ze volgen dan ook geen opleiding tot fotomodel !
een lang weekend, en daar hebben we van geprofiteerd.
Bazinnetje en ik zijn gaan trainen samen met Hart tegen Hart. Uitgerekend in de hitte van zaterdag beslist mevrouw dat ik toch wel terug wat les kan gebruiken. Maar ik ben nu wel blij dat we gegaan zijn. Want toegegeven, ik heb de neiging om nogal lui te zijn, en zo af en toe eens moeten bewegen komt mijn lijn alleen maar ten goede.
Bovendien is het toch de bedoeling om mij wat meer gemanierd te krijgen (pfff, alsof ik dat nu nog niet ben). Ze geven het hier niet op, misschien dat ik ooit wel nog eens ergens de mensheid kan dienen en dat willen ze dat ik er klaar voor ben. Dat is de officiële uitleg. Maar laat mij u zeggen dat bazinnetje stiekem ook wel geniet van de trainingen, van het contact met de andere baasjes en honden en vooral van het gezellig samenzijn achteraf.
En mensen: voor wie hier ook wel iets in ziet: kijk eens op de site van Hart tegen Hart, want ze zijn, als ik goed geïnformeerd ben, nog op zoek naar gastgezinnen.
Een foto van mij, samen met mijn goede vriend Eliot. We zijn deels samen opgegroeid. Eliot werkt nu als hulphond en ik wil hem via deze weg toch even feliciteren want hij doet dit schitterend !
Noot van het bazinnetje: poseren voor een foto moeten ze nog leren, we doen een volgende keer een nieuwe poging. Als de ene goed zat stak de ander zich wel weer weg. Dit is het beste wat er van te maken viel, maar ja, ze volgen dan ook geen opleiding tot fotomodel !
maandag 5 mei 2008
Meditatie ten huize Kamiel
Grote tweevoeter houdt er van om buiten te mediteren. En wij, wij houden er van om hem te leren onder alle omstandigheden dit te kunnen volbrengen...
Een schets van het plaatje: grote man op het gras op zijn matje, kleine man die ook op dat matje wil, net op de plaats waar grote man zit. Ik die natuurlijk ook wel graag wil mediteren op datzelfde matje, en kleine man die niet akkoord is dat ik daar zit. Kleine man die zand op mij komt strooien, waardoor grote man zijn staat van meditatie moet verlaten om kleine man terecht te wijzen. Kleine man die alle activiteiten in de nabije omgeving van de nodige commentaar voorziet en er alles aan doet om reactie van grote man te krijgen. Zeg nu zelf: iemand die onder die omstandigheden er in slaagt te mediteren moet wel heel goed zijn...
Hier lukt het nog niet voor de volle 100%, maar oefening baart kunt zeggen de tweevoeters, en aan oefening hier geen gebrek :-)
Een schets van het plaatje: grote man op het gras op zijn matje, kleine man die ook op dat matje wil, net op de plaats waar grote man zit. Ik die natuurlijk ook wel graag wil mediteren op datzelfde matje, en kleine man die niet akkoord is dat ik daar zit. Kleine man die zand op mij komt strooien, waardoor grote man zijn staat van meditatie moet verlaten om kleine man terecht te wijzen. Kleine man die alle activiteiten in de nabije omgeving van de nodige commentaar voorziet en er alles aan doet om reactie van grote man te krijgen. Zeg nu zelf: iemand die onder die omstandigheden er in slaagt te mediteren moet wel heel goed zijn...
Hier lukt het nog niet voor de volle 100%, maar oefening baart kunt zeggen de tweevoeters, en aan oefening hier geen gebrek :-)
zondag 4 mei 2008
Met vertraging...
... want te mooi weer om binnen te zitten. De foto's zijn er nu eindelijk, ik weet dat jullie vol ongeduld zaten te wachten.
De Woefdag dus in het domein van Huizingen. Een leuke dag voor iedereen, met voor ieder wat wils: een leuk weerzien met Goofy (hulphond in opleiding van Hart tegen Hart) voor mij, veel speelplezier op glijbanen, in zand en nog meer van die rare dingen voor kleine tweevoeter, en een frisse pint (of iets minder alcoholisch) voor de grote tweevoeters. U ziet, het was een dag die dankzij het mooie weer echt geslaagd was. En om u er van te verzekeren dat wat ik hier vertel niet zomaar verzinselen zijn van een hond met teveel fantasie: fotomateriaal. Ik alleen, en ik samen met één van de verantwoordelijken van Hart tegen Hart
De Woefdag dus in het domein van Huizingen. Een leuke dag voor iedereen, met voor ieder wat wils: een leuk weerzien met Goofy (hulphond in opleiding van Hart tegen Hart) voor mij, veel speelplezier op glijbanen, in zand en nog meer van die rare dingen voor kleine tweevoeter, en een frisse pint (of iets minder alcoholisch) voor de grote tweevoeters. U ziet, het was een dag die dankzij het mooie weer echt geslaagd was. En om u er van te verzekeren dat wat ik hier vertel niet zomaar verzinselen zijn van een hond met teveel fantasie: fotomateriaal. Ik alleen, en ik samen met één van de verantwoordelijken van Hart tegen Hart
zondag 27 april 2008
Woefdag
Als je me zoekt, ik lig doodmoe, uitgeteld, maar heel tevreden te slapen... Meer info volgt de komende dagen, inclusief beeldmateriaal van mijn bezoek aan het domein van Huizingen.
dinsdag 22 april 2008
Eindelijk
De zon is terug in het land, en ik geniet er volop van. Als je mij zoekt, lig ik ergens buiten. Plaats en zon genoeg voor iedereen dus kom mij maar vergezellen. Geen lange boodschap dus van mij vandaag, ik heb andere dingen te doen :-)
dinsdag 15 april 2008
De poes
Heb ik jullie al verteld over Lila, de poes? In november vorig jaar kwamen ze hier op het schitterende idee om nog een viervoeter in huis te halen: een poes. Ja beste soortgenoten, u hoort het goed, een kat, een poes, een beest met scherpe klauwen, dito tanden en hele sluwe streken.
Hier hebben ze blijkbaar nog nooit gehoord van het idee dat een hond en een kat niet bij elkaar horen gezet te worden. Dat de natuur ons niet voorbestemd heeft om vriendjes te zijn. En mijn mening, die hebben ze natuurlijk helemaal niet gevraagd.
.....
en gelukkig maar zou ik zo zeggen, want na een tweetal weken aanpassing (over die verschrikking vertel ik een volgende keer) kon ik Lila al niet meer missen. Mijn speelkameraadje, mijn troeteldiertje, mijn vriendinnetje...
Beste tweevoeters: laat u nooit meer wijsmaken dat een kat en een hond niet overeenkomen. Wie dat beweert laat u maar volgende foto zien: alle twijfels verdwijnen dan al snel als sneeuw voor de zon
dinsdag 8 april 2008
Gras
Na de winter eindelijk terug de eerste keer de versgemaaide grassprietjes tegen mijn buik voelen kriebelen, mij rollen in het lekker ruikende gras, genieten van de eerste zonnestralen... het leven kan toch zo schoon zijn als je een hond bent :-)
dinsdag 1 april 2008
Mijn rug ...
... is blijkbaar heel aanlokkelijk voor kleine kapoenen. Het klein spook zat plots op mijn rug. Geen schaamte hoor, nee, niet eerst eens beleefd vragen, vergeet het maar, gewoon zonder boe of ba met zijn pamperpoep op mijn rug. En dat na een dag buiten zitten en de weergoden moeten trotseren. Ik ben te braaf, veel te braaf...
maandag 31 maart 2008
Hihi...
... ik heb toch lekker mijn portie beweging gehad :-) Een onoplettend moment van mijn bazinnetje en ik was dada. Zeg nu zelf, zou u de kans laten liggen om na een dag alleen te zijn de poten even te strekken, de geur van het bos op te snuiven, te paraderen tussen de weiden? Maar één storend lawaai op de achtergrond: twee stemmetjes: "Kamiel, vient" en 'Kamie, ma nie, Kamie, stout, mama boos ijn" (voor wie het niet weet: de eerste stem van het bazinneke en de tweede stem van de kleine tweevoeter).
Ik kon mij in gedachten het scenario dat zich achter mij afspeelde levendig voor de geest halen. Mama die zoonlief aanspoort om verder te stappen. Zoonlief die treuzelt, zoals altijd als het snel moet gaan. Mama die toch wat doorstapt, en zoonlief die ook doorstapt, maar dan wel terplaatse, in een grote modderplas. Mama die blijft roepen, zoonlief die haar nadoet. Zoonlief die roept "bijna boem daan", en mama die weet dat als ze achter zich kijkt zoonlief vol modder zal hangen. En ik, hihi, ik die van een eindje verder met mijn neus in de wind sta te denken: "laat ze nog maar even roepen, ik vind mijn weg naar huis echt wel alleen terug." Mama die beslist dat ze het met zoonlief niet kan maken om de tocht verder te zetten, want dan moet ze hem straks ook het hele eind terug dragen en ondertussen ook mij proberen in bedwang houden (ja, ik durf ook wel eens onstuimig te zijn). Dus, zoonlief op de arm, broek van mama daardoor vol modder, want laarzen en broek van zoonlief vol modder. Zoonlief afgezet bij oma en opa, laarzen, jas en broek uit in recordtempo. Mama die zelf haar laarzen gaat aantrekken en dan in looppas EN met leiband (soms is ze echt wel bij de pinken) terug de straat komt overgelopen (en dat alles in nog geen 30 seconden tijd, straks verbreekt ze een record), om dan daar te zien dat ik gewoon braaf sta te wachten. Een zucht van opluchting en een vloek van ergernis, dan de leiband om en toch maar braaf mee naar huis. Op mij moet ze niet kwaad zijn: ze heeft mij geroepen en ik heb uiteindelijk geluisterd. Geduld, dat moet ze kweken, want had ze 5 minuten langer gewacht dan had ze zich de hele race naar huis en weer terug kunnen besparen...
Ik kon mij in gedachten het scenario dat zich achter mij afspeelde levendig voor de geest halen. Mama die zoonlief aanspoort om verder te stappen. Zoonlief die treuzelt, zoals altijd als het snel moet gaan. Mama die toch wat doorstapt, en zoonlief die ook doorstapt, maar dan wel terplaatse, in een grote modderplas. Mama die blijft roepen, zoonlief die haar nadoet. Zoonlief die roept "bijna boem daan", en mama die weet dat als ze achter zich kijkt zoonlief vol modder zal hangen. En ik, hihi, ik die van een eindje verder met mijn neus in de wind sta te denken: "laat ze nog maar even roepen, ik vind mijn weg naar huis echt wel alleen terug." Mama die beslist dat ze het met zoonlief niet kan maken om de tocht verder te zetten, want dan moet ze hem straks ook het hele eind terug dragen en ondertussen ook mij proberen in bedwang houden (ja, ik durf ook wel eens onstuimig te zijn). Dus, zoonlief op de arm, broek van mama daardoor vol modder, want laarzen en broek van zoonlief vol modder. Zoonlief afgezet bij oma en opa, laarzen, jas en broek uit in recordtempo. Mama die zelf haar laarzen gaat aantrekken en dan in looppas EN met leiband (soms is ze echt wel bij de pinken) terug de straat komt overgelopen (en dat alles in nog geen 30 seconden tijd, straks verbreekt ze een record), om dan daar te zien dat ik gewoon braaf sta te wachten. Een zucht van opluchting en een vloek van ergernis, dan de leiband om en toch maar braaf mee naar huis. Op mij moet ze niet kwaad zijn: ze heeft mij geroepen en ik heb uiteindelijk geluisterd. Geduld, dat moet ze kweken, want had ze 5 minuten langer gewacht dan had ze zich de hele race naar huis en weer terug kunnen besparen...
woensdag 26 maart 2008
Daar zijn we weer
Lange tijd weggeweest en al veel veranderd in mijn hondenleven. Maar het beste nieuws voor u is natuurlijk dat ik er terug ben. Gezond en wel, een tikkeltje zwaarder dan een paar maand geleden en misschien af en toe net iets luier dan ik vroeger was... maar voor de rest nog steeds jullie enige echte..... Mister Kamiel.
Abonneren op:
Posts (Atom)
