Vergeef mij...

... ik post dit bericht met een week vertraging, maar een hond heeft nu eenmaal ook zo van die dagen dat er tijd tekort is.
Vorige week zaterdag gingen we dus naar Nieuwpoort. Bedoeling was dit met de trein te doen, maar een blik op de reistijd (2,5 uur met tram inbegrepen) deed ons (= de tweevoeters) beslissen om de auto te nemen. Een vlotte tocht, een gratis parkeerplaats dicht bij de dijk, en vooral, geen regen.
Na een picknick op het strand: ja mensen, voor de tweevoeters en NIET voor mij, kan u dat geloven..., afspraak met een heleboel twee- en viervoeters van hart tegen hart. Een aantal oude bekenden, en ook een aantal nieuwe gezichten. Natuurlijk weer veel nieuwsgierige kijkers, slalommende kinderen op fietsen en andere karretjes, loslopende honden (want onze aandacht durft ook wel eens afdwalen, ook wij zijn niet onfeilbaar) en daardoor nog meer loslopende honden (als er eentje mag gaan lopen, dan mag de ander dat toch zeker ook wel he), ... .
Na de training nog even gestopt in Middelkerke. Minder wind merkwaardig genoeg en daardoor ook aangenamer van temperatuur, dus nog even het strand op. Zeewater smaakt zout, voor het geval u ooit zou overwegen het te drinken, en om een of andere duistere reden vinden tweevoeters het leuk om in dat zoute water te gaan pootjebaden, en vooral: mij er in mee te sleuren. Bewondering is op zijn plaats beste mensen, want tot voor kort kreeg je mij niet in de buurt van zeewater (die golven zijn zo onvoorspelbaar) maar zaterdag ben ik er in geslaagd om te blijven staan, en ik geef het toe, het is nog helemaal zo erg niet...
Na een avondmaal (weerom enkel voor de tweevoeters natuurlijk...) terug naar huis... EN DAT WERD MEER DAN TIJD, want ik moest zo dringend... en ik ga niet graag op andermans toilet :-)