Hulp van de kleine tweevoeter

Deze avond kwamen mijn bazinnetje en het klein spook thuis. Zoals gewoonlijk hebben ze dan niet direct tijd voor mij want er is vanalles te doen (boterhammetje eten, badje nemen, flesje drinken...). Maar vandaag besliste de kleine man er anders over. Hij wou geen bad maar een douche (en dat gaat een stuk sneller, geloof mij), hij had al een boterham gegeten en dronk zijn fles in een recordtempo leeg. Terwijl ik in mijn mand geduldig lag te wachten op het einde van de dagelijkse routine, kwam hij heel kordaat uit de keuken met mijn vestje. "Kamieeeeeeeeee, dada" riep hij, en hij probeerde mij het vestje aan te doen. En het heeft geholpen! Nog geen vijf minuten later zat de kleine man in de draagdoek buik tegen buik bij bazinnetje, had ik mijn leiband om en maakten we een avondwandeling.
Bedankt kleine tweevoeter, werken we vanaf nu samen?

Ik slaap...

... want wat kan een hond anders doen op een dag als vandaag. Deze voormiddag was het nog niet zo nat buiten, gelukkig, en heb ik nog eventjes kunnen trainen samen met mijn bazinnetje. Het lukt eigenlijk wel goed, al zeg ik het zelf, maar soms ben ik toch nog iets te wild. Toch ben ik al een beetje kalmer dan voor mijn operatie, dus wie weet heeft het een beetje geholpen om mijn energiepeil wat naar beneden te halen.
En na de training.... begon het te regenen.... dus ik lig nu al de hele tijd in mijn mand. Ze denken hier dat ik slaap maar ik ben eigenlijk ook wel een beetje aan het werken: ik kweek geduld :-)

Voor wie het volgt: ik heb nieuws van Fleur. De draadjes zijn uit haar oor. Het is nog een litteken, maar ze heeft er eigenlijk geen last meer van. Ik ben blij dat het goed herstelt is en ik kijk er naar uit om haar in september terug te zien.

Luie groeten vanuit mijn mand

De Gavers

Gisteren op stap geweest met mijn baasjes naar De Gavers in Geraardsbergen. Het kleine baasje en het grote baasje hebben samen in de speeltuin gespeeld. Ik heb mij laten aaien door de vele kinderen die daar rondliepen. Alweer een goede oefening om rustig te blijven terwijl ze stonden te roepen in mijn oor.
Nadien hebben we nog een wandeling gemaakt, en het is duidelijk dat ik het niet meer gewoon ben om een lange afstand te stappen. Na afloop was ik echt uitgeput. De weg naar huis heb ik dan ook geslapen en 's avonds ben ik niet meer uit mijn mandje gekomen.

Ondertussen heb ik ook nog wat nieuws van Fleur. Haar baasjes hebben laten weten dat haar oor nu toch aan het herstellen is. Het heeft nog een dagje nagebloed, maar ondertussen is alles bijna vergeten.

Voor iedereen een prettig weekend met hopelijk wat zon, zodat ik nog eens kan gaan wandelen.

Kamiel

Fleur

Dit weekend kreeg ik bezoek van Fleur. Haar baasjes waren op reis en zij kwam bij ons logeren. Vrijdagavond is ze bij ons toegekomen en ze is gebleven tot zondagavond. We hebben vooral veel samen gespeeld. Voor wie Fleur nog niet kent: het is ook een golden retriever, en zoals je op de foto kan zien is ze iets witter dan mij. Ze is opgeleid door Hart tegen Hart maar werkt niet als geleidehond omdat ze te onderdanig is. Ze woont nu bij een gezin met drie kindjes, en is daar heel gelukkig. Ze is al één keer mama geworden van een hele nest jongen, en in de toekomst zal ze nog een paar keer mama worden. Sommige van haar pupjes worden dan op hun beurt opgeleid door Hart Tegen Hart.

Een tweetal uurtjes voor ze Fleur kwamen ophalen liep het plots fout. Wat er gebeurd is weet ik zelf eigenlijk niet goed. We waren buiten aan het spelen en plots was er overal bloed. Misschien ben ik iets te enthousiast geweest tijdens het spelen, ofwel is Fleur ergens tegenaan gebotst met haar oor. Haar linkeroor had een scheurtje van een centimeter ongeveer, en het bloeden wou maar niet stoppen. Alsof dat nog niet genoeg was begon het ook nog eens te regenen. Mijn bazinnetje is met Fleur onze wasplaats ingevlucht om haar te verzorgen. Gevolg: overal bloed. Uiteindelijk zijn ze toch naar de dierenarts moeten gaan (en ik mocht niet mee!) om haar oor te laten hechten. De wonde was niet zo groot, maar omdat het bleef bloeden zat er niets anders op dan twee hechtingen aan te brengen.
Toen haar baasjes Fleur kwamen halen, was het ergste leed al geleden, en wou ze zelfs nog wat langer bij mij blijven ! Eind goed al goed dus, en als het aan mij ligt mag ze snel nog eens komen logeren. In elk geval zie ik haar terug in september op de trainingen van Hart Tegen Hart, en tegen dan zal haar oor er al heel wat beter uitzien.

PS: mijn bazinnetje was niet om aan te zien na het incident. Jammer dat we van haar geen foto hebben. Ze zag eruit alsof ze recht uit een of andere oorlog kwam. Bloed van kop tot teen. Dus nadat ze de wasplaats grondig gekuist had heeft ze zelf ook maar een douche genomen.

Een luie dag

Van mijn mand in de wasplaats, naar mijn mand in huis. Van mijn mand in huis snel snel eventjes naar buiten (want een hond kan jammer genoeg geen gebruik maken van het toilet). Terug naar binnen en in mijn mand. Van mijn mand naar de keuken (als er gekookt wordt, dan ben ik liever in de buurt...). Van de keuken terug naar mijn mand. Van mijn mand naar de vloer (eventjes wat afwisseling). Van de vloer...
Je snapt het ondertussen wel. Ik heb vandaag geen poot uitgestoken. Protestactie. Wegens het slechte weer. We zien wel morgenvroeg of het iets heeft uitgehaald. En als het terug regent, dan wil ik gerust nog een dagje protesteren... wie zich geroepen voelt om mee te doen mag mijn voorbeeld volgen. Maar breng wel je eigen mand mee, want de mijne sta ik niet af.

woef woef

Na mijn operatie ben ik dus een aantal dagen echt stil geweest. Ik blafte bijna niet, en sliep heel veel.
Sinds vandaag voel ik me terug wat beter :-) En dat mag iedereen weten. Dus ik heb deze voormiddag al hard mijn best gedaan, en mijn schade van de afgelopen dagen ingehaald. Iedereen weet terug dat Mister Kamiel present is :-)
Natuurlijk heeft dat ook een keerzijde. Het is mijn bazinnetje opgevallen dat ik terug wat energieker ben... Je kan het al raden. Ze is weer iets strenger geworden en laat mij de godganse dag bevelen opvolgen. En ik doe dan soms alsof ik er echt geen zin in heb, maar stiekem vind ik het toch wel leuk dat ze met me bezig is :-)

De trainingen liggen trouwens eventjes stil omdat de trainer op vakantie is. Vanaf september starten we terug, en het is toch de bedoeling dat ik tegen dan wat vooruitgang heb geboekt. Ik zal dus mogen werken...

De foto...

... en wie het aandurft te lachen, mag DE KRAAG eens een dagje dragen. Het lachen zal u dan wel vergaan zijn!

En voor diegenen die hun lach kunnen inhouden en zich afvragen hoe het nu met me gaat: ik voel me al heel wat beter, maar ben wel een stuk kalmer. Of dit al komt door de operatie, weten we natuurlijk nog niet. De verdoving zit misschien nog wel wat in mij, en de hitte van gisteren en vandaag is ook niet bepaald uitnodigend voor energiek gedrag.
Eten doe ik nog steeds niet heel goed, maar ook hier zal de warmte wel een rol spelen. En de gevreesde kraag? Die heb ik vandaag nog niet moeten dragen. Als er zalf op het wondje moet, mag ik daarna met mijn bazinnetje gaan wandelen. Zo kan ik ook niet aan het wondje komen, en het is voor mij veel leuker dan die verschrikkelijke kraag.

Geniet nog allemaal van de warme zondag,

groetjes

Kamiel

ik vind het niet leuk...

De wonde jeukt, en het draadje dat daar zat, heb ik er ondertussen al uitgeprutst. Ik voel me nog steeds wat belabberd, en heb echt geen eetlust. Gelukkig heb ik vanavond spaghetti gekregen, dat lustte ik wel :-).

Omdat ik maar niet aan de drang kan weerstaan om aan het wondje te likken is mijn bazinnetje eventjes terug naar de dierenarts geweest. En ze kwam naar huis met een KRAAG ! Ik hoop van ganser harte dat jullie dit nooit moeten dragen, want het is verschrikkelijk. Ik kon niet door de deur, zonder er tegenaan te stoten en ik kon niet meer aan mijn wondje likken. Liggen is ook niet zo comfortabel, en bovendien zie ik er echt niet uit als ik dat ding aanheb (foto volgt nog, dan kunnen jullie met eigen ogen zien dat het een echt marteltuig is).
Gelukkig heb ik het maar een uurtje moeten aanhouden. Zodra de zalf voldoende is geabsorbeerd mag het terug af, en dan is mijn drang om te likken ook wat afgenomen omdat de zalf helpt tegen de jeuk.

Amaai, wat een hond lijden kan...

Aiaiai

Zoals jullie hier al konden lezen moest ik vandaag terug naar de dierenarts. Ik had geen flauw idee waarvoor. Ik kreeg een spuitje in mijn bil, waardoor ik even het noorden ben kwijtgeraakt. Bij het wakker worden merkte ik dat er iets ontbrak tussen mijn achterpoten! Ik veronderstel dat ik er geen tekening moet bij maken? Gedaan met de kans op een nageslacht!
Gelukkig heb ik er niet echt pijn van. Ik ben alleen nog een beetje moe, maar slapen kan ik als de beste, dus dat probleem zal ook snel opgelost zijn.

(even een woordje uitleg van het bazinnetje: voor wie het nog niet helemaal doorheeft: Kamiel werd vandaag inderdaad gecastreerd. Dit was noodzakelijk om hem in de toekomst zijn werk als hond op de palliatieve eenheid te laten vervullen. En zijn vertrouwen in de dierenarts lijkt hij nog niet kwijt te zijn, want bij het vertrek ging hij haar nog al kwispelend een knuffel geven.)